IGF-1-waarden lijken geen invloed te hebben op verloop van gelijktijdige DTC bij acromegalie
De ziekteactiviteit van acromegalie lijkt geen invloed te hebben op de prognose van gelijktijdige gedifferentieerde schildklierkanker (DTC). Dat schrijven wetenschappers van de Universiteit van Istanbul in Experimental and Clinical Endocrinology & Diabetes op basis van vergelijkend retrospectief onderzoek.
Eerdere studies hebben aangetoond dat acromegalie geassocieerd is met schildklierkanker; het risico op DTC is significant verhoogd bij acromegaliepatiënten. Het is bovendien bekend dat de interactie tussen het thyroïd stimulerend hormoon (TSH) en insulineachtige groeifactor type 1 (IGF-1) een synergetisch effect op schildkliercelgroei heeft. Omdat DTC-cellen meer IGF-1-bindende receptoren tot expressie brengen dan gewone schildkliercellen, zou de mate van IGF-1-productie bij acromegalie invloed kunnen hebben op het verloop van DTC. Hier is echter nog weinig onderzoek naar gedaan.
Nurdan Gul en collega’s verzamelden daarom klinische en histopathologische data van 14 acromegaliepatiënten met een gelijktijdige DTC, en van 14 DTC-patiënten zonder acromegalie. In de acromegaliegroep vonden ze geen verschillen tussen patiënten die lange of korte tijd hoge IGF-1-waarden hadden voor wat betreft de behandelrespons en het verloop van DTC. Ook was het DTC-verloop in de acromegaliegroep vergelijkbaar met dat in de controlegroep.
Hoewel er op basis van de beschikbare gegevens weinig te zeggen is over de precieze invloed van acromegalie-activiteit op de ontwikkeling en de histopathologische kenmerken van DTC, concluderen de onderzoeker dat diezelfde ziekteactiviteit in elk geval geen invloed lijkt te hebben op het verloop van DTC.
